20-22 Απριλίου Η Κοινωνική & Αλληλέγγυα Οικονομία μέσα από το πρόταγμα της Άμεσης Δημοκρατίας

 

Ο κοινωνικός χώρος για την ελευθερία «Μικρόπολις», διοργανώνει ένα τριήμερο κοινωνικής & αλληλέγγυας οικονομίας. Σκοπός του τριήμερου αυτού είναι να  ανιχνεύσουμε στην πράξη, νέες μορφές κοινωνικότητας και αυτονομίας και να απαντήσουμε με τρόπο δημιουργικό, σε αυτό που γενικά αποκαλείται σήμερα ως κρίση.

2009-2012 τρία χρόνια Μικρόπολις

Το Μικρόπολις προήλθε μέσα από τον Δεκέμβρη του 08. Στα ερωτήματα που έθεσε τότε ο Δεκέμβρης, προσπαθήσαμε να απαντήσουμε, με την δημιουργία ενός ανοιχτού και ελεύθερου κοινωνικού χώρου προς την πόλη, πέρα από διαχωρισμούς φύλου, γλώσσας και έθνους, ο οποίος να λειτουργεί με βάση τις αξίες της ισότητας, της αντιεραρχίας και της αλληλεγγύης. Εντός αυτού του χώρου,  θελήσαμε να πραγματώσουμε συλλογικά, την αυτοοργάνωση και την άμεση δημοκρατία.

Τον Απρίλιο του 2012 κλείνουμε 3 χρόνια λειτουργίας του Μικρόπολις και μέσα από αυτή τη μικρή εμπειρία της αυτοδιαχείρισης, αξιολογούμε ότι το πείραμα μας αυτό, μας αφήνει ικανοποιημένους αλλά όχι στάσιμους. Διεκδικούμε την πολιτική αυτονομία, γνωρίζοντας ότι η άμεση δημοκρατία, είναι μια διαδικασία σε συνεχή κίνηση, αναζήτηση και ικανότητα, να αφουγκραζόμαστε τα προβλήματα, αλλά και τις δυνατότητες της εποχής μας.

Από τη συνύπαρξη στη συμβίωση

Αν ο Δεκέμβρης του 08,  όρθωσε την άμεση δημοκρατία ως δυνατότητα, η κρίση την έφερε στο προσκήνιο ως ανάγκη και οι πλατείες του καλοκαιριού την ανέδειξαν ως την ρεαλιστική πολιτική και κοινωνική διέξοδο από την κρίση. Νέες μορφές οργάνωσης και συλλογικής διαχείρισης αναδύονται καθημερινά σε όλο το εύρος της πόλης και της κοινωνίας. Εμείς στο Μικρόπολις, επιλέξαμε ως δυνατότητα, αλλά και ως ανάγκη, να εφαρμόσουμε στην πράξη την αυτοδιαχείριση της κοινωνικής οικονομίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι δεν θα μπορέσει ποτέ καμία κοινωνία, να εφαρμόσει την άμεση δημοκρατία, χωρίς να έχει αυτονομία στην οικονομία της. Γνωρίζουμε, ότι δεν θα πάρουμε ποτέ πραγματικά στα χέρια μας τις ζωές μας, αν δεν πάρουμε και την οικονομία.

Τι σημαίνει για εμάς κοινωνική & αλληλέγγυα οικονομία;

Σημαίνει ότι εντός του Μικρόπολις, θα λειτουργήσουν δομές οικονομίας, σε ζητήματα που αφορούν:

α) Τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, αλλά και όλη την αλυσίδα αυτής: παραγωγή – επιλογή – διανομή – επαναχρησιμοποίηση – απόρριψη.

β) Την εργασία, χωρίς σχέσεις υπεραξίας και ιεραρχίας, βασιζόμενη στις αρχές της  άμεσης δημοκρατίας, της  αμοιβαιότητας, της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής.

γ) Την δικτύωση και την διεύρυνση της κοινωνικής & αλληλέγγυας οικονομίας σε όλη την πόλη, οριζόντια & δημοκρατικά.

 

Η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία μέσα από το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας.

Δεν ισχυριζόμαστε, ότι έχουμε σχηματίσει πλήρως μια ξεκάθαρη σκέψη, για το πως θέλουμε να είναι και πως ακριβώς θα λειτουργήσουν, όσα λέμε στην πράξη. Έχουν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται εντός του μικρόπολις  3 δομές: η κουζίνα, το πρατήριο τροφίμων και η ομάδα επισκευών ενώ στηρίζουμε και συμμετέχουμε με την  ομάδα "Καλλιέργεια γης-Παραγωγή τροφής" τις ΠερΚανΘες στο στρατόπεδο Κόδρα. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ακόμα, αμφιβολίες και αντιφάσεις εντός μας. Θέλουμε όμως, όλοι και όλες μαζί, να πειραματιστούμε σε αυτό που ξεκινήσαμε και πιστεύουμε ότι ενωμένοι, θα μπορέσουμε να τις ξεπεράσουμε.

Οργανώνουμε ένα τριήμερο αφιερωμένο στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και πιστεύουμε, ότι η συνάντηση μας αυτή,  θ' αφήσει πλούτο γνώσεων και σχέσεων, ο οποίος θα αξιοποιηθεί θετικά, σε κάθε μας δημιούργημα. Για τον λόγο αυτό, σας καλούμε σε όλες τις εκδηλώσεις καθώς και την 3η ημέρα το μεσημέρι (Κυριακή 22 Απριλίου ), να συνφάγουμε ομοτράπεζοι, να γνωριστούμε μεταξύ μας, να ανταλλάξουμε φιλικά τις απόψεις μας και γιατί όχι,  να ανταλλάξουμε προτάσεις για μια μελλοντική από κοινού συνεργασία. 

 κοινωνικός χώρος για την ελευθερία Μικρόπολις.

 

Παρασκευή 20/4 7.00μμ αίθουσα εκδηλώσεων:

«Τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής & αλληλέγγυας οικονομίας – Δομές και δυνατότητες σήμερα.

Γιώργος Κολέμπας οικο-γεωργός Πηλίου, μέλος του ΤΕΜ Μαγνησίας
Γιάννης Μπίλλας Από Κοινού – Κίνηση  Τρικαλινών Πολιτών για την Αποανάπτυξη και την Άμεση Δημοκρατία" http://apokoinou.com/"

Κώστας Νικολάου Πρω.Σ.Κ.Αλ.Ο

Σαββάτο 21 Απριλίου 7.00μμ αίθουσα εκδηλώσεων:

«Δομές κοινωνικής οικονομίας: Υφαίνοντας την ανατροπή ή συμπλήρωμα στο υπάρχον;»

Γιώργος Λιερός συγγραφέας

Αλέξανδρος Κιουπκιολής Λέκτορας ΑΠΘ, συγγραφέας

Αθανάσιος Δρατζίδης  www.badarts.gr

Κυριακή 22 Απριλίου καφέ του μικρόπολις:

«Εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας σε εξέλιξη & τρόποι σύνδεσης: Μια γνωριμία σε πρώτο πρόσωπο»

2.00μμ Συλλογική κουζίνα,

5.00μμ Συζήτηση μαζί με δομές κοινωνικής οικονομίας

7.00μμ Παρουσίαση των εναλλακτικών νομισμάτων σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη

 

Κάλεσμα της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ για την Πανευρωπαϊκή Ημέρα Δράσης ενάντια στον καπιταλισμό [Μ31]

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από http://efimeridadrasi.blogspot.com/2012/03/31_27.html

Για τη διεθνοποίηση των αγώνων μας στην Ευρώπη

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 και ήδη οι συνέπειες αυτής και της πολιτικής που την συνοδεύει, έχουν προκαλέσει την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, οδηγώντας πολλούς από αυτούς στην εξαθλίωση. Επιπλέον, τίποτα δεν μας δείχνει ότι με κάποιο τρόπο προσεγγίζουμε το τέλος της.

Η χρηματοπιστωτική κρίση, ως μία από τις εκφράσεις της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, οδήγησε τα κράτη σε μία διαρκή προσπάθεια στήριξης από την μια πλευρά του τραπεζικού συστήματος, το οποίο ενισχύθηκε με υπέρογκα ποσά, και από την άλλη σε μια πρωτοφανή συρρίκνωση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και παροχών. Αυτό που μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ως "κοινωνικό κράτος", αποτέλεσμα πολύχρονων και αιματηρών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος, αποχωρεί, αφήνοντας ταυτόχρονα όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας χωρίς πρόσβαση σε βασικά αγαθά, όπως υγεία, παιδεία, τροφή, στέγη κτλ. Ενώ η ανεργία αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, οι συνθήκες εργασίας, για όσους δουλεύουν, γίνονται όλο και πιο εχθρικές. Στους εργαζόμενους επιβάλλεται το μοντέλο της υποτελούς, χωρίς δικαιώματα και επαρκείς απολαβές εργασίας. Είναι επομένως φανερό ότι ο καπιταλισμός θα αναπαράγεται πλέον με όρους μαζικής ανεργίας και σχεδόν καθολικής επισφάλειας.

Η Ε.Ε. μαζί με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, υποστηρίζουν με κάθε τρόπο ένα καταστροφικό οικονομικό σύστημα το οποίο στηρίζεται στην υπερεκμετάλλευση του πληθυσμού και του περιβάλλοντος, ενώ παράλληλα επιβάλλουν μνημόνια και όλο και πιο αυστηρά δημοσιονομικά και κατασταλτικά μέτρα, στοχεύοντας στην πανάκεια της οικονομικής μεγέθυνσης. Συγχρόνως ενθαρρύνουν και αναπαράγουν τους διαχωρισμούς περί δήθεν καλών και εργατικών βορείων και τεμπέληδων και διεφθαρμένων νοτίων, ενισχύοντας το ρατσιστικό δηλητήριο. Χρησιμοποιούν εκβιαστικά το ψευδές δίλημμα ευρώ ή εθνικό νόμισμα, χρεοκοπία ή μνημόνια, στην προσπάθεια να αποσπάσουν κοινωνική συναίνεση. Η Ε.Ε. είναι η σύγχρονη φυλακή των λαών της Ευρώπης. Ο δρόμος της κοινωνικής χειραφέτησης περνάει μέσα από την ανατροπή και διάλυσή της, μέσα από τη συνεργασία των λαών και των κινημάτων στη βάση των κοινωνικών προταγμάτων και της δικής τους αυτοθέσμισης.

Στην Ελλάδα, από το Δεκέμβρη του 2008 έως και τις συγκεντρώσεις των πλατειών τον Μάιο και τον Ιούνιο, με όλες τις ενδιάμεσες κινητοποιήσεις στο πεδίο της εργασίας, της παιδείας και του περιβάλλοντος, η κοινωνία βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό, αντιδρώντας από την μία πλευρά στην επιβαλλόμενη εξαθλίωση και αναζητώντας, όπως μας έδειξαν και οι συνελεύσεις των πλατειών, νέες αυτοοργανωμένες μορφές έκφρασης, δημιουργίας και αλληλεγγύης. Στο ίδιο πνεύμα, οι εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες, το κίνημα των πλατειών που ακολούθησε και το κίνημα Οccupy έφεραν στο προσκήνιο την επιθυμία για κατάληψη και επανανοηματοδότηση του δημόσιου χώρου αλλά και την ανάγκη για διεθνοποίηση των αγώνων μας με οριζόντιο συντονισμό. Η αυτοοργάνωση των κινημάτων αυτών και τα αμεσοδημοκρατικά τους χαρακτηριστικά, ξαναέφεραν την πολιτική στο προσκήνιο, με νέους όρους, χωρίς κόμματα, διαμεσολαβητές και ηγέτες.

Η πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό δεν είναι και δεν θέλουμε να γίνει μια ακόμη πανευρωπαϊκή ημέρα, αλλά ένα βήμα στην προσπάθεια ανταλλαγής εμπειριών, αναζήτησης μιας κοινής ριζοσπαστικής κατεύθυνσης και του συντονισμού κοινών δράσεων, χωρίς εθνικούς ή φυλετικούς διαχωρισμούς. Η “Ευρώπη των κάτω” πρέπει να βρει το δικό της κοινό αγωνιστικό βηματισμό απέναντι στη διεθνοποιημένη εξουσία του χρήματος και της εκμετάλλευσης, δημιουργώντας και επιβάλλοντας τις δικές της αντιδομές αγώνα, αλληλεγγύης και συνεργατικής δράσης.

Το δίλημμα που για εμάς γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο είναι Κοινωνική Επανάσταση και Άμεση Δημοκρατία ή ολοκληρωτική υποταγή και εξαθλίωση.

Συμμετέχουμε στη:

Συζήτηση για τις προοπτικές της πανευρωπαϊκής κοινής δράσης,
Παρασκευή 30/03/2012 στις 7μμ στο Πολυτεχνείο

Πορεία, Σάββατο 31/03/2012 στις 12μμ, από την Ομόνοια στα γραφεία της Ε.Ε.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ

εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

 

https://takethesquarekavala.squat.gr/?p=326

Εκδήλωση-συζήτηση: “Αλληλέγγυα οικονομία, ο δρόμος προς μια αυτόνομη κοινωνία”

 

 

 

Εκδήλωση-συζήτηση: Αλληλέγγυα οικονομία, ο δρόμος προς μια αυτόνομη κοινωνία

Πάει σχεδόν ενάμισης χρόνος που βρισκόμαστε μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης που έχει φτάσει στα όρια τους, πολλές κοινωνικές ομάδες και βάζει ηλικιακές κατηγορίες και τάξεις αντιμέτωπες με το σκληρό πρόσωπο της οικονομικής οργάνωσης που επικρατεί εδώ και 2,5 αιώνες και που άλλοι λαοί έχουν αντικρίσει και έχουν βιώσει έντονα τις συνέπειες του, πολύ πριν. Μια κοινωνία που ζούσε με την ψευδαίσθηση της οικονομικής ευημερίας, βυθισμένη μέσα στην ποσοτική χυδαιότητα της κατανάλωσης, αδιαφορώντας για αυτά που συνέβαιναν στον υπόλοιπο κόσμο που φάνταζε πολύ μακριά, αλλά ακόμα και για αυτά που συνέβαιναν δίπλα της, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με ερωτήματα του τύπου: “Πόσο καιρό θα διαρκέσει η κρίση;”. “Θα μπορέσουμε να επανέλθουμε στο προηγούμενο επίπεδο διαβίωσης;”. “Ποιος φταίει για τα δεινά μας; Οι τράπεζες, οι μετανάστες,οι πολιτικοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι φορτηγατζήδες ή μήπως όλοι μαζί και μέσα σε αυτούς και εμείς;”.

Στο όνομα της “ανάπτυξης” το κεφάλαιο σε συνεργασία με το πολιτικό προσωπικό κλέβουν όλο τον πλούτο,υποβαθμίζουν το περιβάλλον και εξαθλιώνουν τις κοινωνίες, με ημερομίσθια πείνας και ελαστικές σχέσεις εργασίας, με σκοπό το κέρδος και μόνο. Δίχως η ίδια η κοινωνία να παίρνει αυτό που δικαιούται, δηλαδή τα πάντα.

Το πρόταγμα της αυτονομίας είναι πάλι επίκαιρο, για να μην πληρώνουμε την κρίση κανενός. Πρέπει να εργαστούμε συλλογικά μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και να δημιουργήσουμε κολεκτίβες παραγωγής προϊόντων,μεταποίησης και παροχής υπηρεσιών. Παράγοντας οι ίδιοι τα αγαθά που καταναλώνουμε,ελέγχοντας οι ίδιοι την ποιότητα των αγαθών και διανέμοντας τα αλληλέγγυα.

Στην Ελλάδα πολυάριθμες πρωτοβουλίες και συλλογικότητες που βασίζονται στην αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση ξεφυτρώνουν συνεχώς.΄Όπως ο ΣΠΟΡΟΣ, το ΠΕΛΙΤΙ, το ΔΙΚΤΥΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, η ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΡΟΝΟΥ, οι ΠΕΡ.ΚΑ., το ΔΙΚΤΥΟ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, το Σ.ΠΑ.ΜΕ. Οι απαντήσεις στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση που δημιούργησε ο καπιταλισμός δίνονται μέσα από την αλληλεγγύη ενάντια στον εξουσιαστικό έλεγχο. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν ρωγμές ελευθερίας,δημοκρατίας, αυτονομίας και αλληλεγγύης στον τοίχο του υπάρχοντος που θα μας επιτρέψουν να διακρίνουμε την κοινωνία που έρχεται και θα είναι διαφορετική.

“Ότι είναι να γίνει θα γίνει εδώ. Ότι δεν γίνεται εδώ,δεν γίνεται για εμάς .Δε μας αφορά. Το σημαντικό για μας γίνεται εδώ,εξαρτάται από εμάς κι εμείς θα το κάνουμε."

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ

 

Πρόγραμμα εκδηλώσεων:

Πέμπτη 27/10 στις 21:00

Εναλλακτική Κοινότητα ΠΕΛΙΤΙ

Σεμινάριο παρασκευής σπιτικού τυριού κ.α.

 

Παρασκευή 28/10 στις 21:00

Σπόρος (Εναλλακτικό & αλληλέγγυο εμπόριο)

Σ.ΠΑ.ΜΕ (Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων)

Συντροφική Κουζίνα & Χαριστικό Παζάρι

 

Όλες οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στη ΣΤΕΓΗ ΦΙΛΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ (Κύπρου 16).

 

https://takethesquarekavala.squat.gr/?p=234

Άμεση Δημοκρατία ΑΝΤΙΔΟΜΕΣ Μονοθεματική συνέλευση 6-10-11

Ηχητικό απόσπασμα από τη Συνέλευση στην Πλατεία Συντάγματος με θέμα Αντιδομές αλληλέγγυας οικονομίας, αυτάρκειας στην τροφή, συνεργατικής παραγωγής και αυτοθεσμισμένο νόμισμα…

Πατήσετε εδώ ->Amesh Dhmokratia ANTIDOMES Mono8ematikh suneleush 6-10-11 (Noise Removal)

 

https://takethesquarekavala.squat.gr/?p=193

Αμεση Δημοκρατία και Οικονομία

Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, αυτονομία, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Το ερώτημα ποιος παράγει, γιατί παράγει, πώς παράγει, πόσα παράγει, είναι κομβικό στο πλαίσιο της Άμεσης Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα το ερώτημα αυτό δεν τίθεται καν· ο «οικονομικός αυτοματισμός» της ιδιοκτησίας και της αγοράς τα έχει αναλάβει όλα πριν από εμάς για εμάς, και κυρίως εναντίον μας. Κι όμως, τι πιο βασικό για μια κοινωνία από τον από κοινού προσδιορισμό των αναγκών μας και του τρόπου της ικανοποίησής τους; Χωρίς τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς γι' αυτό και να δημιουργούμε τα κοινά μέσα για την υλοποίηση αυτής της απόφασης, η όποια δραστηριότητά μας μετατρέπεται σε μια αλλότρια και εχθρική δύναμη απέναντί μας. Γι' αυτό σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούμε δεν ανήκει σε μας αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια των οικονομικών ολιγαρχιών, στερώντας ακόμη κι αυτά τα μέσα επιβίωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη και οδηγώντας σε ανεπίστρεπτες οικολογικές καταστροφές.

Ας ξαναρχίσουμε, λοιπόν, από εκεί που ξεκίνησε η «πολιτική οικονομία» που νομιμοποίησε εν είδει φυσικού νόμου την ιδιοκτησία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος κάποιοι λίγοι να κατέχουν τα μέσα παραγωγής και οι περισσότεροι να διαθέτουν μόνο τη εργασιακή τους δύναμη προς εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος η μετατροπή της δημιουργικής δραστηριότητας του ανθρώπου σε εργασία για την εξασφάλιση της επιβίωσής του. Δεν είναι φυσικός νόμος να υπάρχει διεύθυνση και δεσποτεία, μέσω των τεχνικών, επιστημονικών και διοικητικών ιεραρχιών, πάνω στη δραστηριότητα του ανθρώπου και της κοινωνίας. Δεν είναι φυσικός νόμος το να γίνεται ο προσδιορισμός των αναγκών μας από δυνάμεις έξω από εμάς, που έχουν ως μοναδικό κριτήριό τους το κέρδος, και η κάλυψη αυτών των αναγκών να επαφίεται στις απρόσωπες, αφηρημένες δυνάμεις του χρήματος. Όλα αυτά δεν είναι παρά επιλογές που μας έχουν επιβληθεί από τις ολιγαρχίες της ιδιοκτησίας και του πλούτου, επιλογές που αναπαράγουν τη θέση τους και υπεξαιρούν τη δυνατότητά μας για ατομικό και κοινωνικό αυτοκαθορισμό.

Από τότε που η οικονομία διαχωρίστηκε από το σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων και επιβλήθηκε ως ο μοναδικός ηγεμόνας πάνω σε όλες τις πτυχές της ζωής, όλα έγιναν οικονομία. Ο χρόνος έγινε χρήμα, η εργασία εμπόρευμα, η επιβίωση αγορά, ακόμη και ο ίδιος ο άνθρωπος έγινε homo oeconomicus και παραγωγός-καταναλωτής, ένα συμφεροντολογικό πλάσμα που όλη του η ζωή είναι τάχα ένας υπολογισμός κόστους-οφέλους, κέρδους και ζημιών, και που όλο του το νόημα έχει συρρικνωθεί στην ικανότητά του να δουλεύει. Η ιστορία απέκτησε, επίσης, νόημα ως διαρκής «εκσυγχρονισμός», δηλαδή ως απεριόριστη ανάπτυξη εμπορευμάτων, και ολόκληρη η βιόσφαιρα μετατράπηκε σε «οικονομικό πόρο» προορισμένο να τροφοδοτεί μέχρι εξαντλήσεως αυτήν την αέναη ανάπτυξη.

Η οικονομία γιγαντώθηκε και η κοινωνία συρρικνώθηκε. Τα «δικαιώματα» της παραγωγής, της ιδιοκτησίας, της αγοράς, ορθώθηκαν πάνω από κάθε άλλο δικαίωμα, μετατρέποντας σε «πουκάμισο αδειανό» όλες τις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιμετωπίζοντας την κοινωνία ως ορυχείο εξόρυξης πλούτου και ισχύος. Οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η αυτονομία και η ελευθερία, δεν μπορούν να ριζώσουν σε αυτή τη «γη της επαγγελίας» όπου η κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση είναι το μόνο που μπορεί να φυτρώσει. Για να υπάρξει η Άμεση Δημοκρατία στην πλήρη της έννοια χρειάζεται όχι μόνο να ξαναπάρει στα χέρια της η κοινωνία την οικονομία αλλά και να τη συρρικνώσει σε διαστάσεις που θα ανταποκρίνονται σε ανθρώπινα μέτρα, κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Και παράλληλα να επανατοποθετήσει τον άνθρωπο, το κοινωνικό άτομο με όλες τις πολύμορφες δυνατότητές του, ως μέτρο κάθε αξίας και κάθε πλούτου.

Σε μια τέτοια βάση, όλοι οι πόροι της κοινής μας ζωής και τα μέσα ικανοποίησης των κοινών αναγκών μας δε μπορεί παρά να είναι κοινά, έξω από κάθε ιδιοκτησία και ατομική εκμετάλλευση, στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που αδιαμεσολάβητα αποφασίζει για την ισότιμη για όλους, και με σεβασμό στο περιβάλλον, διάθεσή τους. Χωρίς την κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση αυτών των πόρων και μέσων δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικά πολιτική κοινότητα ίσων και ελεύθερων.

Αυτή η κοινωνικοποίηση, όμως, δε σημαίνει ότι παίρνουμε απλώς στα χέρια μας την παραγωγή όπως είναι σήμερα. Σημαίνει ότι, επιτέλους, μπορούμε να την αλλάξουμε! Είναι φανερό ότι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε συνθήκες Άμεσης Δημοκρατίας απαιτεί έναν τριπλό επαναπροσδιορισμό:
 
– Επαναπροσδιορισμό της παραγωγής και των μέσων και τεχνολογιών της παραγωγής με βάση τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους που θέτει η κοινότητα της Άμεσης Δημοκρατίας. Δεν μπορεί να παραμείνει ως πυρήνας της παραγωγής η εταιρική μορφή, το κέρδος και η παραγωγή εμπορευμάτων για την αγορά. Αντίθετα, πυρήνας της παραγωγής γίνεται τώρα η κάλυψη των αναγκών της κοινότητας και των υποδομών της «κοινότητας των κοινοτήτων». Στη θέση της παραγωγής για την παραγωγή και της κατανάλωσης για την κατανάλωση τίθενται άλλες αξίες-κριτήρια όπως η εγγύτητα των παραγωγικών δραστηριοτήτων στο έδαφος της κοινότητας, η εξοικονόμηση πόρων και ενέργειας, η άμεση ανταλλαγή των προϊόντων έξω από την αγορά, το μοίρασμα του όποιου πλεονάσματος στην κοινότητα.
 
– Επαναπροσδιορισμό της θέσης του ανθρώπου μέσα στην παραγωγή. Η αυτοδιεύθυνση και η συνεργασία παίρνουν τη θέση των διάφορων ιεραρχιών και διευθυντικών εξουσιών. Η ισότητα, η εναλλαγή καθηκόντων, η εξασφάλιση για όλους διευρυνόμενου ελεύθερου χρόνου, η ανταπόκριση στις ανάγκες της κοινότητας, διαμορφώνουν νέες σχέσεις έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού, του συντεχνιασμού και των συμφερόντων. Μοναδικό σχεδιαστικό και αποφασιστικό όργανο γίνεται η συνέλευση των εργαζομένων. Η όλη δραστηριότητα εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση καθενός στο κοινωνικό προϊόν.
 
– Επαναπροσδιορισμό της θέσης της παραγωγής μέσα στη συνολική ζωή της κοινότητας. Η παραγωγή αποτελεί ένα μέρος της συνολικής ζωής της κοινότητας και όχι αυτό που επισκιάζει όλα τα άλλα. Στόχος είναι να περιορίζεται όλο και περισσότερο η αναγκαία παραγωγή και να απελευθερώνεται χρόνος για την ενασχόληση με τις κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες της κοινότητας, αλλά και για την αυτοανάπτυξη και έκφραση του κοινωνικού ατόμου. Η εξασφάλιση της εναλλαγής διάφορων κοινωνικών, πολιτικών, ατομικών δραστηριοτήτων με τις παραγωγικές δραστηριότητες, για όλους, διαμορφώνει έναν πλούτο κοινωνικής και ατομικής ζωής που απελευθερώνει από τις κατηγοριοποιήσεις και τις «ταυτότητες» της καπιταλιστικής κοινωνίας (παραγωγός-καταναλωτής, διανοητική-χειρωνακτική εργασία, εργασία-ελεύθερος χρόνος, κ.ά.) και ταυτόχρονα αλλάζει και το ίδιο το νόημα του πλούτου από κατοχή και κατανάλωση εμπορευμάτων σε ελεύθερη ατομική δημιουργία και κοινωνική συμμετοχή.
 
Κώστας Χαριτάκης