ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ, ΠΟΥ, ΠΩΣ & ΓΙΑΤΙ!!!
ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ από τις 13:00 στο ΠΑΡΚΑΚΙ μπροστά στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΥΡΩΝΟΣ 3 & ΣΚΡΑ
Η συλλογική/συντροφική κουζίνα δεν είναι ένα λαϊκό συσσίτιο φιλανθρωπίας. Είναι ένας άλλος τρόπος ή καλύτερα κόσμος διαχείρισης της καθημερινότητάς μας, του χρόνου και του χώρου. Είναι πολύ περισσότερα από μια διαδικασία μαγειρέματος και κατανάλωσης τροφής. Η συλλογική κουζίνα δεν είναι τζάμπα. Η συλλογική κουζίνα δεν έχει αντίτιμο.
Πρώτα από όλα έρχεται σε αντίθεση με τη λογική της ατομικής ιδιοκτησίας. Στη συλλογική κουζίνα ο καθένας φέρνει ό,τι έχει, ό,τι θέλει, με τη διάθεση να μοιραστεί μαζί με τους άλλους. Αυτή η διάθεση μοιράσματος και ελεύθερης συνεισφοράς κινείται αντίθετα στην καπιταλιστική λογική της κατανάλωσης και του κέρδους. Ο καπιταλισμός δεν είναι απλά ένα οικονομικό σύστημα, δεν είναι μόνο οι τράπεζες, οι εταιρίες κτλ αλλά μια κυρίαρχη ιδεολογία που είναι συνώνυμη με τη σκλαβιά του κέρδους.
Η συλλογική κουζίνα δεν είναι μόνο κόντρα στην ατομική ιδιοκτησία. Στη συλλογική κουζίνα συναντιόμαστε, μαγειρεύουμε, συζητάμε, τρώμε και καθαρίζουμε όλοι μαζί. Προτάσσουμε το συλλογικό έναντι του ιδιωτικού κόντρα σε οποιοδήποτε διαχωρισμό ή διάκριση βάσει φυλής, χρώματος, φύλου, ηλικίας κτλ. Η συλλογική κουζίνα βασίζεται πάνω στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει ότι κινούμαστε κόντρα στις λογικές της εξειδίκευσης και των ειδικών…δεν υπάρχουν ειδικοί μάγειρες, ειδικοί καθαριστές κτλ… Επιλέγουμε την εναλλαγή ρόλων, ώστε μέσα από αυτήν να μοιραζόμαστε και τα μυστικά του μαγειρέματος.
Πέρα από διαχείριση του χρόνου μας, είναι και μια προσπάθεια να οικειοποιηθούμε ξανά δημόσιους χώρους, οι οποίοι με τα χρόνια συρρικνώνονται όλο και περισσότερο από τους διαχειριστές του συστήματος.
Στη συλλογική κουζίνα δεν αγοράζουμε τρόφιμα από το σούπερ-μάρκετ. Σκοπός μας είναι να συνεισφέρουμε στο τραπέζι υλικά που προέρχονται είτε απευθείας από παραγωγούς, οι οποίοι καταναλώνουν και οι ίδιοι τα προϊόντα τους και με τους οποίους επιδιώκουμε μια σχέση εμπιστοσύνης είτε από πρατήρια όπως η Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων, έξω από λογικές μεσαζόντων και διαμεσολαβητών είτε κατευθείαν από τον μπαξέ μας. Στο δρόμο για μια Αυτόνομη κοινωνία επιλέγουμε να ενισχύουμε παραδοσιακές μορφές οικονομίας και παραγωγής. Επίσης επιλέγουμε αυτές οι παραδοσιακές μορφές να μην οδηγούν στην καταστροφή, αλλοίωση ή υπερεκμετάλλευση του περιβάλλοντος.
Η συλλογική κουζίνα λοιπόν προτάσσει τη λογική της αυτο-οργάνωσης και της αλληλεγγύης. Η αυτο-οργάνωση και η αλληλεγγύη λειτουργούν στον αντίποδα της ελεημοσύνης, της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού… Η ελεημοσύνη, η φιλανθρωπία και ο εθελοντισμός δεν προσπαθούν να απαλείψουν τις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων (πείνα, ανεργία, απώλεια στέγης κτλ). Απλά απαλύνουν ευκαιριακά τον πόνο ορισμένων ανθρώπων κρατώντας τους όμως δέσμιους και εξαρτημένους, όπως η καπιταλιστική μηχανή κρατά δέσμιους όλους εμάς στα γρανάζια της. Από την άλλη οι έχοντες και κατέχοντες ενισχύουν το δημόσιο-κοινωνικό τους προφίλ μέσα από διάφορες αγαθοεργίες χωρίς στην ουσία να επιλύουν κανένα πρόβλημα. Πετάνε μερικά ψίχουλα από τα υπερ-κέρδη τους και αυτό αρκεί για να νομιμοποιούν στη συνείδηση του κοσμάκη τα κλεμμένα πλούτη τους.
Στην περίοδο αυτή μάλιστα της κρίσης οι μάσκες πέφτουν… Δεν είναι τυχαία η απαγόρευση αυτο-οργανωμένων συσσιτίων ή συλλογικών κουζινών. Το Κράτος επιλέγει αυτήν την κρίσιμη περίοδο να απαγορεύσει σε πολίτες και συλλογικότητες να κάνουν δημόσια αυτο-οργανωμένες κουζίνες και συσσίτια, αν αυτά δεν διοργανώνονται από επίσημους φορείς. Να ξεχάσουμε το σκάνδαλο με τα χαλασμένα κοτόπουλα που μοίραζε η εκκλησία ή τα μολυσμένα τρόφιμα του lidl και άλλα διατροφικά σκάνδαλα επίσημων φορέων που συμμετέχουν στην καμπάνια του Σκάι “Ολοι μαζί μπορούμε”; Αυτό που προσπαθούν να πετύχουν είναι να αποτρέψουν την αυτο-οργάνωση των πολιτών, διότι αν αυτή γίνει συνείδηση στις πλατιές μάζες τότε οι θεσμοί τους αλλά και αυτοί οι ίδιοι τίθενται εν αμφιβόλω…
Οι συλλογικές διαδικασίες, η οικειοποίηση χώρων και χρόνων, το βάθεμα των ανατρεπτικών προταγμάτων και η διεύρυνσή τους σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας είναι το στοίχημα. Το ζήτημα δεν είναι απλά η καταστροφή (ή η κατάρρευση -για τους ρομαντικούς ονειροπόλους) του καπιταλισμού ως μηχανισμού ή συστήματος, αλλά και η ριζική εξάλειψη της καπιταλιστικής λογικής. Διότι, άντε και καταρρέει ο καπιταλισμός, αν δεν τον έχουμε ξεριζώσει από μέσα μας, θα τον ξαναδημιουργήσουμε (ακόμη κι όσοι μανιασμένα τον πολεμάμε), με μαθηματική ακρίβεια! Όταν σε έχουν μάθει να ζεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο, είναι δύσκολο να ξεμάθεις! Δύσκολο, αλλά όμορφο! Το γκρέμισμα των κυρίαρχων λογικών, που εποικίζουν την καθημερινότητά μας, περνάει μέσα από την άρνηση (ατομική και συλλογική). Από τη συνάντηση των αρνήσεων μπορεί να ανθίσει η δημιουργία!
Δεν ψάχνουμε τρόπους για να βελτιώσουμε το υπάρχον, δεν αναζητούμε λύσεις για να “ξεφύγουμε” από την κρίση, αναπαράγοντας τις λογικές που συντηρούν αυτό το σύστημα και τον πολιτισμό που παράγει. Δεν θέλουμε να σώσουμε αυτό το σύστημα από την κρίση, θέλουμε να το καταστρέψουμε και γι’ αυτό, επιχειρούμε να διευρύνουμε τα πεδία ρήξης και να ενισχύσουμε τις συλλογικές διαδικασίες, που μπορούν να γεννήσουν νέες δυνατότητες επικοινωνίας και αγώνα. Και τέλος…
Γιατί αρνούμαστε πεισματικά να βάλουμε μια τιμή σε αυτά τα οποία παράγουμε είτε πρόκειται για λόγο, είτε για έκφραση ή για δημιουργία. Αντιθέτως, προωθούμε τη λογική του μοιράσματος όχι μόνο του αποτελέσματος, αλλά και της δημιουργικής διαδικασίας. Στη συλλογική κουζίνα δεν προσφέρονται υπηρεσίες, γιατί η συλλογική κουζίνα δεν είναι εναλλακτικό ρεστοράν, στο οποίο πηγαίνουμε ως πελάτες, αλλά μία κατάσταση πειραματικής δημιουργίας, συντροφιάς, μοιράσματος, συν/αυτο-διαχείρισης του χώρου και του χρόνου μας. Στη συλλογική κουζίνα δεν υπάρχει μάγειρας, σερβιτόρος, λαντζέρης για να μας εξ-υπηρετήσει. Δεν υπάρχει σεφ να αποφασίσει, αντί για εμάς, τι θα βάλουμε στο στομάχι μας και πώς θα ευχαριστήσουμε τον ουρανίσκο μας. Δεν υπάρχει ιδιοκτήτης, στον οποίο θα πληρώσουμε στο τέλος το λογαριασμό. Στη συλλογική κουζίνα, τα πάντα περνάνε από τα χέρια μας, αυτοοργανωμένα και συλλογικά, από την επιλογή των συνταγών και των τροφίμων, μέχρι το μαγείρεμα και το καθάρισμα.
Κι επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούμε να μας σπονσοράρει κανένα πολιτικό κόμμα ή δημοτικός αρχοντίσκος, κανένα μαγαζάκι, κανένας μεγαλοκαρχαρίας των ΜΜΕ με δήθεν κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες, ούτε φυσικά η ενορία της γειτονιάς μας… με χαρά δεχόμαστε προσφορές φαγητού και τροφίμων (πόσο μάλιστα αν αυτά προέρχονται από κάποιο μποστάνι!), αλλά και ιδέες, συνταγές , δημιουργική διάθεση και κέφι!
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΑΣ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΣΥΣΣΙΤΙΑ –
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ
Ο ΣΚΑΪ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΑΜΥΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΑΜΕΣΗ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) ΠΑΝΤΟΥ
www.takethesquarekavala.squat.gr
