Όταν πριν 4 μήνες περίπου, την παραμονή της 48ωρης γενικής απεργίας, προβήκαμε στην κατάληψη του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Καβάλας, προκειμένου να το κρατήσουμε ανοιχτό για ολόκληρο το απεργιακό 48ωρο ως κέντρο αγώνα και αντιπληροφόρησης, ένα από τα προτάγματα και αιτήματά μας ήταν η προκήρυξη Γενικής Απεργίας Διαρκείας. Η άποψη μας είναι ότι στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που διεξάγεται αυτή τη στιγμή, οι μονοήμερες ή διήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις αποτελούν αναποτελεσματικά πυροτεχνήματα.
Στις 31 Οκτωβρίου 2011 οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία του Ασπρόπυργου αντί να αποδεχτούν τις απολύσεις των συναδέλφων τους και να συνεχίσουν να εργάζονται σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό τους και την τσέπη τους στη βάση του “εμείς ναχουμε δουλειά και για τους άλλους καρφί δε μας καίγεται”, αποφάσισαν να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας μέχρι να επιστρέψουν οι απολυμένοι συνάδελφοί τους -με τις αποδοχές που είχαν-, μη αποδεχόμενοι τις μειώσεις και τις περικοπές ούτε την εκ περιτροπής εργασία και κατά συνέπεια την υποτίμηση της ζωής τους.
Στους σχεδόν 4 μήνες που βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση στην πύλη του εργοστασίου, δεκάδες συνελεύσεις, εγχειρήματα, συλλογικότητες, φορείς και χιλιάδες πολίτες έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους, διοργανώνοντας διαφόρων ειδών εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις… Ταυτόχρονα και παρά το μακρόχρονο του αγώνα τους, τα Μ.Μ.Ε στην ουσία έχουν επιβάλλει ένα ιδιότυπο εμπάργκο σε οποιαδήποτε είδηση αφορά στον αγώνα των Χαλυβουργών.
Για αυτό λοιπόν κι εμείς διοργανώσαμε τις δύο εκδηλώσεις και προβήκαμε σε μοίρασμα κειμένων των Χαλυβουργών -ακόμη και αν δε συμφωνούμε σε όλα μαζί τους-, για να μεταφέρουμε το μήνυμα του αγώνα τους και στην πόλη της Καβάλας, η οποία σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μαστίζεται από ανεργία… Η νίκη στον αγώνα των Χαλυβουργών θα ανοίξει νέες προοπτικές για τον αγώνα κι άλλων εργαζομένων σε άλλους κλάδους…
Η απουσία της καθεστωτικής Αριστεράς από οτιδήποτε δε χρησιμεύει στην εκλογική ψηφοθηρία της ήταν για άλλη μια φορά εμφανής.
Από την άλλη και παρότι και οι δύο εκδηλώσεις προπαγανδίστηκαν αρκετά, πλην ορισμένων ευαισθητοποιημένων πολιτών, η κοινωνία της Καβάλας στην πλειοψηφία της εξακολουθεί να δείχνει ότι είναι πιστή στο δόγμα της κυρίαρχης ιδεολογίας…ο καθένας μόνος του και για τον εαυτούλη του…
Ποιος περιμένουμε να διεκδικήσει-αγωνιστεί για εμάς, όταν εμείς οι εργαζόμενοι δε δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε αγώνες που δίνουν εργάτες απέναντι στους εκμεταλλευτές-αφεντικά; Μήπως περιμένουμε ακόμα από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των κομματικών στελεχών να κατευθύνουν τον αγώνα μας ενάντια στην εξαθλίωση; Αυτές που θέλουν το εργατικό κίνημα κατακερματισμένο σε κομμάτια που αγωνίζονται ειτε για μικροκομματικά συμφέροντα είτε για ένα κομμάτι ψωμί γιατί έτσι μόνο μας ελέγχουν;
Όπως τότε στην κατάληψη του Εργατικού Κέντρου έτσι και τώρα, εμείς θα συνεχίσουμε να επιζητούμε συλλογικά τις λύσεις στα προβλήματά μας, παλεύοντας και για ένα ακηδεμόνευτο και αυτόνομο εργατικό κίνημα, μακριά από συντεχνίες, κομματικές γραφειοκρατίες, πάτρονες, εργατοπατέρες και συνδικαλιστικούς ηγετίσκους…
Συνέλευση Αμεση Δημοκρατία Παντου
www.takethesquarekavala.squat.gr
ΥΓ: Τα καθαρά έσοδα και από τις 2 εκδηλώσεις ανήλθαν στα πεντακόσια
(500) ευρώ και τα οποία κατατέθηκαν στον ειδικό λογαριασμό του σωματείου
των Χαλυβουργών…
αριθμ. λογαριασμού Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος : 200/62330152
IBAN λογαριασμού : GR4001102000000020062330152 (7 μηδενικά)
BIC or Swift Code : ETHNGRAA (Bank Identifier Code)
Κάτοχος : Λιάκος Δημήτρης ( μέλος Δ.Σ. Σωματείου )
Ακολουθεί φωτογραφία της τραπεζικής απόδειξης:
